Thirty But Seventeen

Thirty But Seventeen (서른이지만 열일곧입니다) zaczyna się od prostego, ale intrygującego pomysłu: młoda skrzypaczka Woo Seo Ri zapada w długą śpiączkę i budzi się trzynaście lat później — psychicznie nadal ma siedemnaście, a ciało liczy trzydzieści. Od razu trafiasz w serię sytuacji typu "fish-out-of-water": technologia, relacje rodzinne, przerwana kariera muzyczna i nowe oczekiwania wobec dorosłego życia. Serial łączy dramatyczne sceny z lekkim humorem — wiele momentów bawi bez ujmowania emocji — ale równocześnie rozwija kryminalny i tajemniczy wątek, który stopniowo odsłania przyczyny wypadku i konsekwencje dla najbliższych. Zamiast jednoznacznych odpowiedzi otrzymujesz napięcie budowane przez śledztwo, nieoczekiwane odkrycia i napięte relacje rodzinne. Aktorstwo, subtelna reżyseria i muzyka (ważna dla bohaterki skrzypaczki) tworzą intymny nastrój — momenty melancholii przeplatają się z optymistycznymi przebłyskami. Dlaczego warto obejrzeć? Jeśli lubisz K-drama z mieszanką komedii i wzruszeń, a jednocześnie cenisz wątki kryminalne i tajemnicę, znajdziesz tu wszystko: angażującą bohaterkę, wiarygodne emocje i logiczne tempo odkrywania prawdy. To jednosezonowa, zamknięta opowieść — dobra na wieczór, kiedy chcesz czegoś ciepłego, ale nie pozbawionego napięcia. Szczególnie polecane fanom koreańskich dramatów, historii o odzyskiwaniu tożsamości i opowieści, gdzie muzyka odgrywa istotną rolę.