Przybysze

Wyobraź sobie Oslo, gdzie z morza wychodzą ludzie z epok kamienia, wikingów i XIX wieku — i nagle musisz z nimi żyć, pracować, rozwiązywać przestępstwa. Przybysze (Beforeigners) łączy dramat z elementami science-fiction i fantasy, ale robi to przez pryzmat policyjnego śledztwa: partnerstwo czarno-humorystycznego, znużonego policjanta Larsa z twardą byłą wojowniczką z ery wikingów, Alf, daje seriom wyrazisty rdzeń emocjonalny. Dlaczego warto oglądać? Bo to nie tylko intryga „skąd się wzięli przybysze”, lecz świeże spojrzenie na tematy migracji, integracji i tożsamości osadzone w klimacie nordyckiego noir. Reżyseria stawia na chłodną, surową estetykę Skandynawii, z zaskakującymi momentami czarnego humoru i surrealnego absurdu. Tempo miesza proceduralne elementy kryminalne z powolnym budowaniem tajemnicy naukowej — cały czas bez łatwych odpowiedzi. Konkret: znakomicie zagrane postacie, wiarygodne zderzenia kultur, ciekawe worldbuildingowe pomysły (jak praca urzędów integracyjnych czy media radzące sobie z „nowymi” obywatelami) i mroczny, melancholijny nastrój. Przybysze ma dwa sezony, które rozkręcają zagadkę i rozwijają relacje bohaterów; serial został później anulowany, więc finał nie rozwija wszystkich wątków. Dostępny w Polsce na SkyShowtime — sprawdź, jeśli lubisz inteligentne sci‑fi z elementami dramatu i nordyckiego klimatu.