Perry Mason

Perry Mason zabiera do mrocznego, kurzego Los Angeles początku lat 30., gdzie prawda tonie w korupcji, kłamstwach i lśniących neonie kin. Matthew Rhys gra tytułowego adwokata, który w tym wydaniu zaczyna jako znużony prywatny detektyw, a wciągająca sprawa porwania i morderstwa pociąga go w świat sądowych przesileń. Kryminał, dramat i tajemnica splatają się tu z noir-owską estetyką — ciężkie jak atrament kadry, jazzowy underscoring i szczegółowe kostiumy budują gęsty, duszny nastrój. Dlaczego warto oglądać? Bo Perry Mason nie daje łatwych odpowiedzi: konstrukcja intrygi to slow-burn pełen zwrotów, w którym każdy dowód i przesłuchanie mają znaczenie. Jeśli cenisz serial kryminalny z wyraźnym akcentem na śledztwo i rozprawy sądowe, docenisz skrupulatność scenariusza i aktorskie kreacje. Matthew Rhys wnosi do roli skomplikowaną, niejednoznaczną energię, a postacie drugoplanowe — policjanci, prawnicy, lokalne elity — dodają warstw społecznych napięć. Styl produkcji to filmowy dramat kryminalny z wyraźnym wpływem noir: mroczny klimat, surowe dialogi i realistyczne odwzorowanie epoki. Serial ma dwa sezony (premiera 2020) i jest dostępny w Polsce na HBO Max; niestety produkcja została anulowana, więc historia zatrzymuje się bez długiej kontynuacji. Polecam Perry Mason, gdy chcesz zanurzyć się w gęstą, inteligentną zagadkę prawniczą z doskonałą obsadą i klimatem, który długo zostaje po seansie.