No Hiding Place 3.7

Jeśli masz słabość do klasycznych brytyjskich kryminałów, No Hiding Place wciąga od pierwszych minut. Raymond Francis wciela się w surowego, lecz skutecznego Detective Superintendente’a Toma Locka, który prowadzi skomplikowane śledztwa w realistycznym, proceduralnym stylu. Akcja rozgrywa się w laboratorium i na ulicach Londynu lat 60., z charakterystycznym, głównie czarno-białym klimatem studia Wembley Studios i surową atmosferą policyjnej codzienności. W serialu kryminalnym nacisk położono na metody dochodzeniowe, rzetelną pracę śledczych i napięcie wynikające z rozwiązywania zagadek, a nie na sensacyjne efekty. Dialogi są rzeczowe, a tempo często metodyczne — dzięki temu każda sprawa zyskuje logiczną konstrukcję i daje satysfakcję widzowi śledzącemu tropy razem z bohaterami. No Hiding Place to kontynuacja wcześniejszych serii Murder Bag i Crime Sheet, co widać w dojrzałym podejściu do postaci i procedur policyjnych. Dlaczego warto obejrzeć? Po pierwsze dla znakomitej kreacji Raymonda Francisa i autentycznego klimatu klasycznego serialu kryminalnego. Po drugie jako lekcja ewolucji telewizyjnego proceduralu — wpływy No Hiding Place widać w późniejszych produkcjach kryminalnych. Dodatkowo 10 sezonów gwarantuje długotrwałe zanurzenie się w świecie śledztw i charakterów, bez nowoczesnych rozwiązań fabularnych, które mogłyby rozpraszać. Jeśli cenisz solidny kryminał z duszą i historycznym zacięciem, warto dać mu szansę.