1920. Wojna i miłość

Aleksander zostaje przyjęty do oddziału bolszewickiej piechoty jako krasnoarmieniec Czerkiesow zbiegły z polskiej niewoli. Oddział Władka podczas przeprawy przez płytką rzekę znajduje nieprzytomną Zosię. Ułani zabierają dziewczynę ze sobą. Wskutek traumatycznych przeżyć Zosia często miewa ataki histerii albo popada w odrętwienie. Władysław wie, że nie może jej pomóc, ale bardzo się o nią troszczy. Kobieta wyznaje mu, że jest jej bliski jak rodzina, ale nigdy nie będą razem. Oddział piechoty z Aleksandrem atakuje kompanię karną. Polacy po krótkiej walce poddają się, a bolszewicy odnajdują oficerów. Aleksander rozpoznaje Bronka, wie, że ten jest byłym oficerem, ale sam też się ukrywa, więc nie zdradza jego prawdziwej tożsamości. Uderzenie zwykłego żołnierza tłumacz iż ten się dziwnie na niego patrzył. Bronek ma zostać rozstrzelany, lecz za niego zgłasza się dowódca kompanii.